Dwa pierwsze są złożone z pojedynczych opowiadań, mniej czy bardziej zręcznie połączonych ze sobą, nato- miast narracja o Józefie stanowi odmienną i spójną całość.4 Co się tyczy narracji o Abrahamie i Jakubie, których bohaterem jest rów- nież Izaak, syn Abrahama i ojciec Jakuba, to przedstawiają rozmaite epizody, często
teksty biblijne są one pełne licznych opowieści o postaciach, które w mniejszym lub większym stopniu były kluczowe dla religii chrześcijańskiej i żydowskiej. Spośród wszystkich postaci, jednym z najbardziej istotnych dla ich wpływu w Starym Testamencie jest Abraham. Aby poznać jego historię i historię jego żony w tej lekcji od NAUCZYCIELA, zamierzamy zaoferować: streszczenie Abrahama i Sary z Biblii. Rozpoczniemy to podsumowanie historii Abrahama i Sary od omówienia pierwszych lat tych wydarzeń postacie biblijne. Abraham był potomkiem z długiej listy odpowiednich postaci biblijnych, z których najsłynniejszym ascendentem jest ten wielki Noego. Kiedy Abraham był już w podeszłym wieku, poślubił swoją przyrodnią siostrę Sara, kobieta o wielkiej urodzie, ale mówi się, że była bezpłodna, więc nie mogła mieć dzieci. Wkrótce po ślubie Abraham i Sara, zgodnie z obietnicą Boga, pomaszerowali do miasta Kanaan Abrahamowi, że idąc w to miejsce odda mu ziemię, aby on i jego rodzina utworzyli wielkiego miasto. Wkrótce potem i na polecenie Boga Abraham i Sara udali się do Egiptu, będąc miejscem, w którym Abraham uświadomił sobie piękno swojej żony. Ludzie tak mówią Abraham ukrył Sarę w kufrze żeby nikt tego nie widział, ale mówi się, że niektórzy oficerowie zmusili Abrahama do otwarcia kufra i kiedy zobaczyli O urodę Sary walczyli wszyscy oficerowie, żeby ją kupić i wreszcie została doprowadzona do samego Faraon. Para udawała braci, zmuszając faraona do podarowania Sarze wielu prezentów zdobyć ich miłość, ale po uświadomieniu sobie, że oboje byli w rzeczywistości małżeństwem, zostali wydaleni z region. Mówi się, że wszystkie te ludzie, którzy próbowali opętać Sarę, zostali przeklęci przez Boga, którzy nie akceptowali tego, że ktoś próbował zabrać zamężną kobietę. Po latach wędrówki po Egipcie para wróciła do Kanaanu, by spędzić tam resztę życia, budując ołtarz ku czci Boga, który codziennie odwiedzali. To właśnie na tym etapie Sara ofiarowała swoją niewolnicę Abrahamowi, aby wyznawca Boga mógł mieć dziecko, ponieważ Sara była bezpłodna. O stosunkach między niewolnicą Hagar a Abrahamem urodził się Ismaelel, będąc postacią o wielkim znaczeniu w tradycji biblijnej. Kiedy Abraham osiągnął wiek 99 lat, odwiedził go Bóg wraz z żoną, która powiedziała im, że jego obietnica wkrótce się spełni i że Sara mogłaby spłodzić syna. Fakt ten ma ogromne znaczenie, ponieważ sprawia, że Sara jako jedyna prorokini, która została odwiedzona przez Boga, pokazując w ten sposób jego duże znaczenie. Synem pary był Izaak, będący kluczowym elementem ewolucji religii. Obraz: Udostępnianie slajdów Ponieważ partner miał Izaaka, mężczyźni i kobiety z okolicy, którzy byli świadomi niepłodności Sary, powiedzieli, że był adoptowanego dziecka i że to naprawdę nie był jakiś cud, który sprawiłby, że Sara mogła mieć dziecko. Aby pokazać prawdę Abraham i Sara wezwali wszystkich do domu i tam Sara wszystkich karmiła piersią”. dzieci gości, udowadniając tym samym, że prawdziwy syn urodził się w łonie Sary dzięki cud Boży. Kiedy Izaak był dzieckiem, Abraham otrzymał wiadomość od Bóg, który poprosił go, by złożył w ofierze Izaaka aby pokazać swoją miłość do Pana. Mówi się, że Abraham miał złożyć w ofierze syna, ale wtedy… pojawił się anioł Gabriel który powiedział słudze Bożej, aby wstrzymał rękę, ponieważ była to próba od Boga, który w związku z tym obiecał Abrahamowi, że jego potomkowie będą mieli wspaniałe życie. W niektórych źródłach próba poświęcenia Izaaka to: bardzo przywiązany do śmierci Sary, jest wersja, w której mówią jej, że Abraham zabił Izaaka, a Sara umiera ze smutku, a inna wersja, w której Sara umiera z radości, gdy odkrywa, że jej mąż nie zabił Izaaka. Mimo to większość źródeł mówi, że Sara zmarła znacznie później, kiedy Izaak był już znacznie starszy, ponieważ w wielu przypadkach teksty religijne mają kilka wersji. Obraz: odtwarzacz slajdów Aby zakończyć to podsumowanie Abrahama i Sary z Biblii, musimy porozmawiać o ostatnie lata życia pary, aby zrozumieć koniec życia dwóch głównych bohaterów Biblii. Mówi się, że Sara i Abraham mieli umrzeć w tym samym wieku, ale Bóg, rozgniewany tym, że Sarah potraktowała Hagar, spowodował, że Sara straciła lata życia, co jest powodem, dla którego para Nie mógł spędzić razem całego życia. Kiedy Izaak miał 37 lat, to był moment, w którym Sara zmarła będąc jedną z najdłużej żyjących kobiet umierających w 127 lat. Mówi się, że Abraham zbudował grób swojej żony i pochował ją w jaskini Patriarchów i że od dnia śmierci żony do końca codziennie przychodził ją odwiedzać. Po śmierci żony Abraham miał inną żonę i kilkoro innych dzieci, chociaż nigdy nie kochał swojej nowej żony jak Sary. Ostatecznie Abraham zmarł w wieku 175 lat i został pochowany obok żony, aby mógł z nią spędzić całą wieczność. viewer
Abraham's family tree. Abraham is known as the patriarch of the Israelite people through Isaac, the son born to him and Sarah in their old age and the patriarch of Arabs through his son Ishmael, born to Abraham and Hagar, Sarah's Egyptian servant. Although Abraham's forefathers were from southern Mesopotamia (in present-day Iraq) [1] according
STARY TESTAMENT Księga Rodzaju Pierworodny syn Abrama - Izmael 161 Saraj, żona Abrama, nie urodziła mu jednak potomka. Miała zaś niewolnicę Egipcjankę, imieniem Hagar. 2 Rzekła więc Saraj do Abrama: «Ponieważ Pan zamknął mi łono, abym nie rodziła, zbliż się do mojej niewolnicy; może z niej będę miała dzieci»1. Abram usłuchał rady Saraj. 3 Saraj, żona Abrama, wzięła zatem niewolnicę Hagar, Egipcjankę, i dała ją za żonę mężowi swemu Abramowi, gdy już minęło dziesięć lat, odkąd Abram osiedlił się w Kanaanie. 4 Abram zbliżył się do Hagar i ta stała się brzemienną. A widząc, że jest brzemienna, zaczęła lekceważyć swą panią. 5 Wtedy Saraj rzekła do Abrama: «Przez ciebie doznaję zniewagi; ja sama dałam ci moją niewolnicę za żonę, ona zaś czując się brzemienną, lekceważy mnie. Niechaj Pan będzie sędzią między mną a tobą!» 6 Abram rzekł do Saraj: «Przecież niewolnica twoja jest w twojej mocy: postąp z nią, jak będziesz uważała za dobre». Saraj upokorzyła Hagar; wtedy Hagar od niej uciekła. 7 Anioł Pański2 znalazł Hagar na pustyni u źródła przy drodze wiodącej do Szur 8 i zapytał: «Hagar, niewolnico Saraj, skąd przyszłaś i dokąd idziesz?» A ona odpowiedziała: «Uciekłam od mojej pani, Saraj». 9 Wtedy Anioł Pański rzekł do niej: «Wróć do twej pani i pokornie poddaj się pod jej władzę». 10 Po czym Anioł Pański oznajmił: «Rozmnożę twoje potomstwo tak bardzo, że nie będzie można go policzyć». 11 I mówił: «Jesteś brzemienna i urodzisz syna, któremu dasz imię Izmael3, bo słyszał Pan, gdy byłaś upokorzona. 12 A będzie to człowiek dziki jak onager4: będzie on walczył przeciwko wszystkim i wszyscy - przeciwko niemu; będzie on utrapieniem swych pobratymców». 13 Hagar nazwała Pana przemawiającego do niej "Tyś Bóg widzialny", bo mówiła: «Wszak tu widziałam Widzącego mnie, a jestem żywa». 14 Dlatego tę studnię nazwano "Studnią Lachaj-Roj"5. - Jest to ta, która znajduje się pomiędzy Kadesz i Bered. 15 Hagar urodziła Abramowi syna. I Abram nazwał zrodzonego mu przez Hagar syna imieniem Izmael. 16 Abram miał lat osiemdziesiąt sześć, gdy mu Hagar urodziła Izmaela.
Abraham was a hundred years old when his son Isaac was born to him. Now Sarah said, "God has brought laughter for me; everyone who hears will laugh with me." The child grew and was weaned; and Abraham made a great feast on the day Isaac was weaned. But Sarah saw the son of Hagar the Egyptian, whom she had borne to Abraham, playing with her son
syn Abrahama i Hagar, służącej Sary. Dopóki żona Abrahama, Sara, nie urodziła syna, dopóty - zgodnie z ówczesnym prawem żydowskim - dziedzicem pozostawał Izmael, syn niewolnicy. Gdy Sara urodziła Izaaka i zauważyła, że Izmael wyśmiewa się z niego, domagała się od Abrahama, żeby wypędził z domu służącą Hagar wraz z jej synem. W końcu Abraham uczynił tak, jak radziła mu żona. Błąkając się po pustyni wygnańcy niemal umierali z pragnienia, ale Bóg usłyszał jęk małego Izmaela, ulitował się nad nim i poprowadził Hagar do studni. Gdy Izmael dorósł, stał się dobrym łucznikiem, mieszkał na pustyni, poślubił Egipcjankę i miał dwunastu synów, którzy stali się ojcami dwunastu plemion arabskich, zwanych Izmaelitami (Rdz 16,15; 21,8-21; 25,12-16; 37,25). (mb)
When Hagar runs away in Gen 16:6-8, even God affirms Sarah’s ownership of Hagar. Hagar returns to her enslavement at God’s command, but her life only gets more difficult. In Gen 21:10, after Sarah has given birth to Isaac, she decides that Hagar and her son Ishmael need to go. Abraham leaves Hagar and their son in the wilderness with
Samotna kobieta nie budziła u Hebrajczyków zbyt dużego szacunku, chyba że była bogobojną wdową. Dlatego opowieści o biblijnych niewiastach muszą być również opowiadaniem o ich mężach i synach. Tak też jest w przypadku Sary i Hagar – ich historia nierozdzielnie związana jest z według Pisma św., była bardzo piękną kobietą i Abraham, obawiając się o swe życie, namawiał ją, by podawała się za jego siostrę. Ona czyniła to w milczeniu, chociaż czyn Abrahama można uznać za wysoce niestosowny. Pozwala on, by faraon i król Geraru wzięli jego żonę na swój dwór jako nałożnicę, obficie mu to wynagradzając. Wprawdzie interwencja Boga zawsze zapobiega zhańbieniu Sary, jednak intencje Abrahama są co najmniej dwuznaczne. Poza tym dowiadujemy się z Pisma św., że Sara była właściwie przyrodnią siostrą Abrahama. Można to jednak wytłumaczyć panującym w owych czasach endogamicznym modelem małżeństwa, tj. polegającym na poślubianiu kobiet pochodzących z własnej Sara oznacza księżniczkę. Biblijna Sara jest podobna do księżniczki: piękna, dumna i władcza. Nawet jeżeli chodzi o tak intymną i wstydliwą wówczas sprawę jak bezpłodność. O tym, że Sara jest bezpłodna, dowiadujemy się już w momencie pierwszego z nią spotkania. Otrzymujemy również wiadomość, iż Bóg obiecuje Abrahamowi liczne potomstwo, mające stać się wielkim narodem. Ponieważ jednak obietnica ta przez długi czas pozostawała tylko słowami małżonkowie zaczęli się niepokoić. Zapewnienie kontynuacji własnemu narodowi było wtedy sprawą najważniejszą, stanowiło wręcz podstawowy nakaz religijny. Starożytne społeczeństwa żyjące na Bliskim Wschodzie wykształciły wiele zwyczajów, pozwalających rozwiązać problem niepłodności kobiet. Jeden z nich wykorzystuje Sara, oddając mężowi swoją wynika z kodeksu Hammurabiego niepłodna żona może tak uczynić, a dziecko, które przyjdzie na świat z tego związku, będzie uznawane za jej własne. Jeżeli niewolnica zrezygnuje ze swych praw do dziecka, będzie mogła odzyskać wolność. Tak więc „Saraj, żona Abrahama, wzięła niewolnicę Hagar, Egipcjankę, i dała ją za żonę mężowi swemu Abrahamowi. (...) Abram zbliżył się do Hagar i ta stała się brzemienną.” (Rodz. 16, 1-4) Hagar jednak nie chciała zrezygnować z prawa do dziecka i uciekła. Dopiero pod wpływem Boga wróciła do swej pani i była jej posłuszną. Urodziła syna, któremu nadała imię lata a Sara nadal była bezpłodna. Miała już osiemdziesiąt dziewięć lat, a Abraham dziewięćdziesiąt dziewięć. Wtedy to właśnie otrzymali wiadomość, że Sara urodzi syna. Mimo ich wątpliwości tak się stało i urodził im się syn Izaak. Konflikt między Sarą i Hagar zaostrzył się, gdyż teoretycznie to Izmael był pierworodnym Abrahama i jego dziedzicem. Sara kazała więc mężowi wypędzić Hagar i jej syna, co Abraham uczynił. Bóg zaopiekował się jednak wypędzonymi. Hagar, silna i niezależna kobieta, dopiero wtedy mogła zacząć samodzielnie kształtować swój los. W tradycji arabskiej te dwie postacie odgrywają bardzo istotną rolę. Bardzo często wszystkich Arabów określa się jako „synów Izmaela”.Sara zmarła w wieku stu dwudziestu siedmiu lat. Abraham kupił w Kanaanie kawałek ziemi, by pogrzebać żonę. W tym momencie kończy się wędrówka patriarchy. Dotychczas Abraham był tylko obcym przybyszem w ziemi, do której zaprowadził go Bóg. Dopiero miejsce pochówku Sary stało się dla niego prawdziwym domem ojczystym. W ten sposób zrealizowana została obietnica dana przez Pana w odległej Mezopotamii: „I oddaję tobie i twym przyszłym potomkom kraj, (...) cały kraj Kanaan, jako własność na wieki, i będę ich Bogiem.” (Rodz. 16, 8)W Piśmie św. Sara i Hagar odgrywają bardzo ważną rolę. Na przykładzie Sary Bóg uświadamia ludziom, że nie ma dla niego rzeczy niemożliwych i że zawsze spełnia dane obietnice. Abrahamowi zostało przyrzeczone liczne potomstwo i nowe ziemie. Pomimo swej pobożności małżeństwo Sary i Abrahama niedowierzało jednak tej obietnicy. Wprawdzie najpierw cierpliwie czekali na potomka, ale w końcu postanowili „wziąć sprawy w swoje ręce”. Dlatego Sara oddała mężowi swoją niewolnicę i ta urodziła mu, a właściwie im – Sarze i Abrahamowi – syna. Nie był to przecież całkowicie ich syn, szczególnie, że między Sarą i Hagar narastał konflikt. Abraham stoi w całej tej historii jakby na uboczu. Stroną aktywną jest raczej jego żona. To ona decyduje o wykorzystaniu niewolnicy do uzyskania potomstwa, ona wypędza Hagar, kiedy ta staje się nieposłuszna, ona każe Abrahamowi pozbyć się Izmaela – pierworodnego – gdy rodzi własnego syna. Abraham zaś posłusznie wypełnia jej polecenia. Również Hagar nie jest postacią bierną. Buntuje się przeciw swej pani, umie walczyć o swoje. Te dwie kobiety przytłaczają jak gdyby małżeństwo doczekało się w końcu potomstwa. Jak podaje Pismo św. Sara urodziła syna w wieku osiemdziesięciu dziewięciu lat. Był to prawdziwy cud i spełnienie obietnicy danej przez Boga. Wielokrotnie na kartach Biblii opisuje się, jak Bóg przemawia bo Abrahama i Sary. Nie czyni przy tym żadnej różnicy, nie dyskryminuje kobiety. Pojawienie się tych postaci na kartach przypowieści, fakt, iż kobiety w tej historii odgrywają wręcz kluczową rolę powinien nam dobitnie uzmysłowić, że mają one w religii dużo do powiedzenia.
Najstarszy syn Abrahama przez jego konkubiny Hagar, urodzony gdy Abraham miał osiemdziesiąt sześć lat życia (Gen. XVI. 15, 16). Bóg obiecał Abrahamowi, że Jego błogosławieństwa powinny być na Izmaela, którzy On przewidywano, to beget dwunastu książąt i stać się wielkim narodem (Gen. XVII. 18, 20).
In traditional Christian artistic visualization, the episode of Hagar and Ishmael in the desert has given rise to various iconographic types: “The feast for the weaning of Isaac and Sara’s
12 Tego samego dnia, gdy ich syn Izaak został odstawiony od piersi, Sara zauważyła, że Ismael, syn Abrahama i niewolnicy imieniem Hagar, „szydzi z jej syna Izaaka”. 12 V den, kdy byl její syn Izák odstaven, všimla si Sára, že Izmael, Abrahámův syn z otrokyně Agar , „si tropí žerty“ z Izáka.
Abraham did not want to cast Hagar and Ishmael out but God reassured him that it would be okay and that He would “make a nation” from Hagar (Gen. 21: 12-14). Abraham sent Hagar and Ishmael with bread and water out into the wilderness of Beer-sheba (Gen. 21: 14); While in the wilderness Hagar and Ishmael ran out of water and were about to die.
Hagar: [noun] a concubine of Abraham driven into the desert with her son Ishmael because of Sarah's jealousy according to the account in Genesis.
pfbAzwU. 4dz01kd1j5.pages.dev/934dz01kd1j5.pages.dev/764dz01kd1j5.pages.dev/684dz01kd1j5.pages.dev/834dz01kd1j5.pages.dev/834dz01kd1j5.pages.dev/64dz01kd1j5.pages.dev/594dz01kd1j5.pages.dev/33
biblijny syn abrahama i hagar
